Epistulae

Horace

Horace, Satires, Epistles and Ars Poetica. Fairclough, H. Rushton (Henry Rushton), editor. London: William Heinemann Ltd.; Cambridge, MA: Harvard University Press, 1929.

  1. mercemur servum, qui dictet nomina, laevum [*]()
  2. qui fodicet latus et cogat trans pondera [*]() dextram
  3. porrigere: “hic [*]() multum in Fabia valet, ille Velina;
  4. cui libet hic fasces dabit eripietque curule
  5. cui volet importunus ebur.” frater, pater adde:
  6. ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta.[*]()
  7. Si bene qui cenat bene vivit, lucet, eamus
  8. quo ducit gula; piscemur, venemur, ut olim
  9. Gargilius, qui mane plagas, venabula, servos
  10. differtum transire [*]() forum populumque [*]() iubebat,
  11. unus ut e multis populo spectante referret
  12. emptum mulus aprum, crudi tumidique lavemur,
  13. quid deceat, quid non, obliti, Caerite cera
  14. digni, remigium vitiosum Ithacensis Ulixei,
  15. cui potior patria [*]() fuit interdicta voluptas.
  16. si, Mimnermus uti censet, sine amore iocisque
  17. nil est iucundum, vivas in amore iocisque?.
  18. Vive, vale! si quid novisti rectius istis,
  19. candidus imperti; si nil,[*]() his utere mecum.
    20. p.292
  1. Quinque dies tibi pollicitus me rure futurum,