Satires
Horace
Horace. The Works of Horace. Vol. II. Smart, Christopher, editor. Philadelphia: J. Whetham, 1836.
- Omnibus hoc vitium est cantoribus, inter amicos
- ut numquam inducant animum cantare rogati,
- iniussi numquam desistant. sardus habebat
- ille Tigellius hoc. Caesar, qui cogere posset,
- si peteret per amicitiam patris atque suam, non
- quicquam proficeret; si conlibuisset, ab ovo
- usque ad mala citaret ‘Io Bacchae’ modo summa
- voce, modo hac, resonat quae chordis quattuor ima.
- nil aequale homini fuit illi: saepe velut qui
- currebat fugiens hostem, persaepe velut qui
- Iunonis sacra ferret; habebat saepe ducentos,
- saepe decem servos; modo reges atque tetrarchas,
- omnia magna loquens, modo ‘sit mihi mensa tripes et
- concha salis puri et toga, quae defendere frigus
- quamvis crassa queat.’ deciens centena dedisses
- huic parco, paucis contento, quinque diebus
- nil erat in loculis; noctes vigilabat ad ipsum
- mane, diem totum stertebat; nil fuit unquam
- sic inpar sibi. nunc aliquis dicat mihi ‘quid tu?
- nullane habes vitia?’ immo alia et fortasse minora.