Epodi

Horace

Horace. Q. Horati Flacci Carmina. Vollmer, Friedrich, editor. Leipzig: Teubner, 1912.

  1. cetera mitte loqui: deus haec fortasse benigna
  2. reducet in sedem vice. nunc et Achaemenio
  3. perfundi nardo iuvat et fide Cyllenea
  4. levare diris pectora Sollicitudinibus,
  5. nobilis ut grandi cecinit Centaurus alumno:
  6. “invicte, mortalis dea nate puer Thetide,
  7. te manet Assaraci tellus, quam frigida parvi
  8. findunt Scamandri flumina lubricus et Simois,
  9. unde tibi reditum certo Subtemine Parcae
  10. rupere, nec mater domum caerula te revehet.
  11. illic omne malum vino cantuque levato,
  12. deformis aegrimoniae dulcibus adloquiis.”
  1. Mollis inertia cur tantam diffuderit imis
  2. oblivionem sensibus,
  3. pocula Lethaeos ut si ducentia somnos
  4. arente fauce traxerim,
  5. candide Maecenas, occidis Saepe rogando:
  6. deus, deus nam me vetat
  7. inceptos, olim promissum carmen, iambos
  8. ad umbilicum adducere.