Epodi
Horace
Horace. Q. Horati Flacci Carmina. Vollmer, Friedrich, editor. Leipzig: Teubner, 1912.
- cetera mitte loqui: deus haec fortasse benigna
- reducet in sedem vice. nunc et Achaemenio
- perfundi nardo iuvat et fide Cyllenea
- levare diris pectora Sollicitudinibus,
- nobilis ut grandi cecinit Centaurus alumno:
- “invicte, mortalis dea nate puer Thetide,
- te manet Assaraci tellus, quam frigida parvi
- findunt Scamandri flumina lubricus et Simois,
- unde tibi reditum certo Subtemine Parcae
- rupere, nec mater domum caerula te revehet.
- illic omne malum vino cantuque levato,
- deformis aegrimoniae dulcibus adloquiis.”
- Mollis inertia cur tantam diffuderit imis
- oblivionem sensibus,
- pocula Lethaeos ut si ducentia somnos
- arente fauce traxerim,
- candide Maecenas, occidis Saepe rogando:
- deus, deus nam me vetat
- inceptos, olim promissum carmen, iambos
- ad umbilicum adducere.