Historiarum Alexandri Magni

Et nunc magnopere censere, ut unam anum et duas puellas, itinerum agminumque inpedimenta,

XXX milibus talentum auri permutaret. Opimum regnum occupare posse condicione, non bello, nec quemquam alium inter Histrum et Euphraten possedisse terras ingentiore spatio intervalloque discretas. Macedoniam quoque potius respiceret, quam Bactra et Indos intueretur.

Ingrata oratio regi fuit: itaque ut finem dicendi fecit: “Et ego,” inquit,

Nihil quidem habeo venale, sed fortunam meam utique non vendo.

Captivos si placet reddi, honestius dono dabimus, quam pretio remittemus.” Introductis deinde legatis ad hunc modum respondit: “Nuntiate Dareo me, quae fecerim clementer et liberaliter, non amicitiae eius tribuisse, sed naturae meae.