Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- procubuit subito et caelum tonat omne fragore.
- Semineces ad terram, immani mole secuta,
- confixique suis telis et pectora duro
- transfossi ligno veniunt. Vix unus Helenor
- et Lycus elapsi. Quorum primaevus Helenor,
- Maeonio regi quem serva Licymnia furtim
- sustulerat vetitisque ad Troiam miserat armis,
- ense levis nudo parmaque inglorius alba;
- isque ubi se Turni media inter milia vidit,
- hinc acies atque hinc acies adstare Latinas:
- ut fera, quae densa venantum saepta corona
- contra tela furit seseque haud nescia morti
- inicit et saltu supra venabula fertur,
- haud aliter iuvenis medios moriturus in hostis
- inruit et, qua tela videt densissima, tendit.
- At pedibus longe melior Lycus inter et hostis
- inter et arma fuga muros tenet altaque certat
- prendere tecta manu sociumque attingere dextras.
- Quem Turnus, pariter cursu teloque secutus,
- increpat his victor: Nostrasne evadere, demens,