Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- infelix habuit thalamus, pressitque iacentem
- dulcis et alta quies placidaeque simillima morti.
- Egregia interea coniunx arma omnia tectis
- amovet, et fidum capiti subduxerat ensem;
- intra tecta vocat Menelaum, et limina pandit,
- scilicet id magnum sperans fore munus amanti,
- et famam exstingui veterum sic posse malorum.
- Quid moror? Inrumpunt thalamo; comes additur una
- hortator scelerum Aeolides. Di, talia Grais
- instaurate, pio si poenas ore reposco!
- Sed te qui vivum casus, age, fare vicissim,
- attulerint. Pelagine venis erroribus actus,
- an monitu divom? An quae te Fortuna fatigat,
- ut tristes sine sole domos, loca turbida, adires?
- Hac vice sermonum roseïs Aurora quadrigis
- iam medium aetherio cursu traiecerat axem;
- et fors omne datum traherent per talia tempus;
- sed comes admonuit, breviterque adfata Sibylla est:
- Nox ruit, Aenea; nos flendo ducimus horas.
- Hic locus est, partes ubi se via findit in ambas: