Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- quem socium exanimem vates, quod corpus humandum
- diceret. Atque illi Misenum in litore sicco,
- ut venere, vident indigna morte peremptum,
- Misenum Aeoliden, quo non praestantior alter
- aere ciere viros, Martemque accendere cantu.
- Hectoris hic magni fuerat comes, Hectora circum
- et lituo pugnas insignis obibat et hasta:
- postquam illum vita victor spoliavit Achilles,
- Dardanio Aeneae sese fortissimus heros
- addiderat socium, non inferiora secutus.
- Sed tum, forte cava dum personat aequora concha,
- demens, et cantu vocat in certamina divos,
- aemulus exceptum Triton, si credere dignum est,
- inter saxa virum spumosa inmerserat unda.
- Ergo omnes magno circum clamore fremebant,
- praecipue pius Aeneas. Tum iussa Sibyllae,
- haud mora, festinant flentes, aramque sepulchri
- congerere arboribus caeloque educere certant.
- Itur in antiquam silvam, stabula alta ferarum;
- procumbunt piceae, sonat icta securibus ilex,