Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- quam facile accipiter saxo sacer ales ab alto
- consequitur pennis sublimem in nube columbam
- comprensamque tenet pedibusque eviscerat uncis;
- tum cruor et vulsae labuntur ab aethere plumae.
- At non haec nullis hominum sator atque deorum
- observans oculis summo sedet altus Olympo:
- Tyrrhenum genitor Tarchonem in proelia saeva
- suscitat et stimulis haud mollibus incitat iras.
- Ergo inter caedes cedentiaque agmina Tarchon
- fertur equo variisque instigat vocibus alas,
- nomine quemque vocans, reficitque in proelia pulsos.
- Quis metus, O numquam dolituri, O semper inertes
- Tyrrheni, quae tanta animis ignavia venit?
- Femina palantis agit atque haec agmina vertit!
- Quo ferrum quidve haec gerimus tela inrita dextris?
- At non in Venerem segnes nocturnaque bella
- aut ubi curva choros indixit tibia Bacchi,
- exspectate dapes et plenae pocula mensae,
- hic amor, hoc studium, dum sacra secundus haruspex
- nuntiet ac lucos vocet hostia pinguis in altos!