Georgics
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- omnia transformat sese in miracula rerum,
- ignemque horribilemque feram fluviumque liquentem.
- Verum ubi nulla fugam reperit fallacia, victus
- in sese redit atque hominis tandem ore locutus:
- “Nam quis te, iuvenum confidentissime, nostras
- iussit adire domos? Quidve hinc petis?” inquit. At ille:
- “Scis, Proteu, scis ipse; neque est te fallere quicquam
- sed tu desine velle. Deum praecepta secuti
- venimus hinc lapsis quaesitum oracula rebus.”
- Tantum effatus. Ad haec vates vi denique multa
- ardentes oculos intorsit lumine glauco
- et graviter frendens sic fatis ora resolvit.
- “Non te nullius exercent numinis irae;
- magna luis commissa: tibi has miserabilis Orpheus
- haudquaquam ob meritum poenas, ni fata resistant,
- suscitat et rapta graviter pro coniuge saevit.
- Illa quidem, dum te fugeret per flumina praeceps,
- immanem ante pedes hydrum moritura puella
- servantem ripas alta non vidit in herba.
- At chorus aequalis Dryadum clamore supremos