Georgics
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- et visco et Phrygiae servant pice lentius Idae.
- Saepe etiam effossis, si vera est fama, latebris
- sub terra fovere larem, penitusque repertae
- pumicibusque cavis exesaeque arboris antro.
- Tu tamen et levi rimosa cubilia limo
- ungue fovens circum et raras superinice frondes.
- Neu propius tectis taxum sine, neve rubentes
- ure foco cancros, altae neu crede paludi,
- aut ubi odor caeni gravis aut ubi concava pulsu
- saxa sonant vocisque offensa resultat imago.
- Quod superest, ubi pulsam hiemem sol aureus egit
- sub terras caelumque aestiva luce reclusit,
- illae continuo saltus silvasque peragrant
- purpureosque metunt flores et flumina libant
- summa leves. Hinc nescio qua dulcedine laetae
- progeniem nidosque fovent, hinc arte recentes
- excudunt ceras et mella tenacia fingunt.
- Hinc ubi iam emissum caveis ad sidera caeli
- nare per aestatem liquidam suspexeris agmen
- obscuramque trahi vento mirabere nubem,