Elegiae
Tibullus
Tibullus. Aliorumque carminum libri tres. Postgate, J. P. (John Percival), editor. Oxford: Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis, 1915.
- Ipse deus tacito permisit lene ministro,
- Ederet ut multo libera verba mero;
- Ipse deus somno domitos emittere vocem
- Iussit et invitos facta tegenda loqui.’
- Haec ego dicebam: nunc me flevisse loquentem,
- Nunc pudet ad teneros procubuisse pedes.
- Tum mihi iurabas nullo te divitis auri
- Pondere, non gemmis, vendere velle fidem,
- Non tibi si pretium Campania terra daretur,
- Non tibi si, Bacchi cura, Falernus ager.
- Illis eriperes verbis mihi sidera caeli
- Lucere et puras fulminis esse vias.
- Quin etiam flebas: at non ego fallere doctus
- Tergebam umentes credulus usque genas.
- Quid faciam, nisi et ipse fores in amore puellae?
- Sed precor exemplo sit levis illa tuo.
- O quotiens, verbis ne quisquam conscius esset,
- Ipse comes multa lumina nocte tuli!
- Saepe insperanti venit tibi munere nostro
- Et latuit clausas post adoperta fores.