Elegiae
Tibullus
Tibullus. Aliorumque carminum libri tres. Postgate, J. P. (John Percival), editor. Oxford: Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis, 1915.
- Parce precor tenero: non illi sontica causa est,
- Sed nimius luto corpora tingit amor.
- Vel miser absenti maestas quam saepe querelas
- Conicit, et lacrimis omnia plena madent!
- Quid me spernis? ait. ‘poterat custodia vinci:
- Ipse dedit cupidis fallere posse deus.
- Nota venus furtiva mihi est, ut lenis agatur
- Spiritus, ut nec dent oscula rapta sonum;
- Et possum media quamvis obrepere nocte
- Et strepitu nullo clam reserare fores.
- Quid prosunt artes, miserum si spernit amantem
- Et fugit ex ipso saeva puella toro?
- Vel cum promittit, subito sed perfida fallit,
- Est mihi nox multis evigilanda malis.
- Dum mihi venturam fingo, quodcumque movetur,
- Illius credo tunc sonuisse pedes.’
- Desistas lacrimare, puer: non frangitur illa,
- Et tua iam fletu lumina fessa tument.
- Oderunt, Pholoe, moneo, fastidia divi,
- Nec prodest sanctis tura dedisse focis.