De Rerum Natura
Lucretius
-
- umoris parvam delibet ab aequore partem,
- largiter in tanto spatio tamen auferet undis.
- Tum porro venti quoque magnam tollere partem
- umoris possunt verrentes aequora, ventis
- una nocte vias quoniam persaepe videmus
- siccari mollisque luti concrescere crustas.
- Praeterea docui multum quoque tollere nubes
- umorem magno conceptum ex aequore ponti
- et passim toto terrarum spargere in orbi,
- cum pluit in terris et venti nubila portant.
- Postremo quoniam raro cum corpore tellus
- est et coniunctast oras maris undique cingens,
- debet, ut in mare de terris venit umor aquai,
- in terras itidem manare ex aequore salso;
- percolatur enim virus retroque remanat
- materies umoris et ad caput amnibus omnis
- confluit, inde super terras redit agmine dulci
- qua via secta semel liquido pede detulit undas.
- Nunc ratio quae sit, per fauces montis ut Aetnae
- expirent ignes inter dum turbine tanto,