De Rerum Natura
Lucretius
-
- tum supera terram quae sunt extructa domorum
- ad caelumque magis quanto sunt edita quaeque,
- inclinata minent in eandem prodita partem
- protractaeque trabes inpendent ire paratae.
- et metuunt magni naturam credere mundi
- exitiale aliquod tempus clademque manere,
- cum videant tantam terrarum incumbere molem!
- quod nisi respirent venti, vis nulla refrenet
- res neque ab exitio possit reprehendere euntis;
- nunc quia respirant alternis inque gravescunt
- et quasi collecti redeunt ceduntque repulsi,
- saepius hanc ob rem minitatur terra ruinas
- quam facit; inclinatur enim retroque recellit
- et recipit prolapsa suas in pondere sedes.
- hac igitur ratione vacillant omnia tecta,
- summa magis mediis, media imis, ima perhilum.
- Est haec eiusdem quoque magni causa tremoris.
- ventus ubi atque animae subito vis maxima quaedam
- aut extrinsecus aut ipsa tellure coorta
- in loca se cava terrai coniecit ibique