De Rerum Natura
Lucretius
-
- sponte sua sibi quisque valere et vivere doctus.
- et Venus in silvis iungebat corpora amantum;
- conciliabat enim vel mutua quamque cupido
- vel violenta viri vis atque inpensa libido
- vel pretium, glandes atque arbita vel pira lecta.
- et manuum mira freti virtute pedumque
- consectabantur silvestria saecla ferarum
- missilibus saxis et magno pondere clavae.
- multaque vincebant, vitabant pauca latebris;
- saetigerisque pares subus silvestria membra
- nuda dabant terrae nocturno tempore capti,
- circum se foliis ac frondibus involventes.
- nec plangore diem magno solemque per agros
- quaerebant pavidi palantes noctis in umbris,
- sed taciti respectabant somnoque sepulti,
- dum rosea face sol inferret lumina caelo.
- a parvis quod enim consuerant cernere semper
- alterno tenebras et lucem tempore gigni,
- non erat ut fieri posset mirarier umquam
- nec diffidere, ne terras aeterna teneret