De Rerum Natura
Lucretius
-
- usque adeo fit uti pueris videantur, ubi ipsi
- desierunt verti, vix ut iam credere possint
- non supra sese ruere omnia tecta minari.
- Iamque rubrum tremulis iubar ignibus erigere alte
- cum coeptat natura supraque extollere montes,
- quos tibi tum supra sol montis esse videtur
- comminus ipse suo contingens fervidus igni,
- vix absunt nobis missus bis mille sagittae,
- vix etiam cursus quingentos saepe veruti;
- inter eos solemque iacent immania ponti
- aequora substrata aetheriis ingentibus oris,
- interiectaque sunt terrarum milia multa,
- quae variae retinent gentes et saecla ferarum.
- At coniectus aquae digitum non altior unum,
- qui lapides inter sistit per strata viarum,
- despectum praebet sub terras inpete tanto,
- a terris quantum caeli patet altus hiatus,
- nubila despicere et caelum ut videare videre,
- corpora mirande sub terras abdita caelo.
- Denique ubi in medio nobis ecus acer obhaesit