De Rerum Natura
Lucretius
-
- osculaque adfigunt, quia non est pura voluptas
- et stimuli subsunt, qui instigant laedere id ipsum,
- quod cumque est, rabies unde illaec germina surgunt.
- sed leviter poenas frangit Venus inter amorem
- blandaque refrenat morsus admixta voluptas.
- namque in eo spes est, unde est ardoris origo,
- restingui quoque posse ab eodem corpore flammam.
- quod fieri contra totum natura repugnat;
- unaque res haec est, cuius quam plurima habemus,
- tam magis ardescit dira cuppedine pectus.
- nam cibus atque umor membris adsumitur intus;
- quae quoniam certas possunt obsidere partis,
- hoc facile expletur laticum frugumque cupido.
- ex hominis vero facie pulchroque colore
- nil datur in corpus praeter simulacra fruendum
- tenvia; quae vento spes raptast saepe misella.
- ut bibere in somnis sitiens quom quaerit et umor
- non datur, ardorem qui membris stinguere possit,
- sed laticum simulacra petit frustraque laborat
- in medioque sitit torrenti flumine potans,