Letters to his Friends

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. Ciceronis, M. Tullius. Epistulae, Vol. 1. Purser, Louis Claude, editor. Oxford: Clarendon Press, 1901.

sed tamen idem me consolantur etiam ; hominem perustum etiamnum gloria volunt incendere atque ita loquuntur :

  1. mh\ ma\n a)spoudi/ ge kai\ a)kleiw=s a)poloi/mhn,
  2. a)lla\ me/ga r(e/cas ti kai\ e)ssome/noisi puqe/sqai.
sed me minus iam movent, ut vides. itaque ab Homeri magniloquentia confero me ad vera praecepta *eu)ripi/dou :
  1. misw= sofisth/n, o(/stis ou)x au(tw=| sofo/s,
quem versum senex Precilius laudat egregie et ait posse eundem et
  1. a(/ma pro/ssw kai\ o)pi/ssw
videre et tamen nihilo minus
  1. ai)e\n a)risteu/ein kai\ u(pei/roxon e)/mmenai a)/llwn.

sed ut redeam ad id unde coepi, vehementer mihi gratum feceris, si hunc adulescentem humanitate tua, quae est singularis, comprehenderis et ad id, quod ipsorum Preciliorum causa te velle arbitror, addideris cumulum commendationis meae. genere novo sum litterarum ad te usus, ut intellegeres non vulgarem esse commendationem.

Scr. ibid. fere eod. temp. quo ep. xv.CICERO CAESARI S.

P. Crassum ex omni nobilitate adulescentem dilexi plurimum et ex eo cum ab ineunte eius aetate bene speravissem, tum perbone existimare coepi eximus iudiciis quae de eo feceras cognitis. eius libertum Apollonium iam tum equidem cum ille viveret et magni faciebam et probabam ; erat enim et studiosus Crassi et ad eius optima studia vehementer aptus ; itaque ab eo admodum diligebatur.