Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- quem neque sancta Venus molli requiescere somno
- desertum in lecto caelibe perpetitur,
- nec veterum dulci scriptorum carmine musae
- oblectant, cum mens anxia pervigilat,
- id gratum est mihi, me quoniam tibi dicis amicum
- muneraque et Musarum hinc petis et Veneris.
- sed tibi ne mea sint ignota incommoda, Manli,
- neu me odisse putes hospitis officium,
- accipe quis merser fortunae fluctibus ipse,
- ne amplius a misero dona beata petas.
- tempore quo primum vestis mihi tradita pura est,
- iucundum cum aetas florida ver ageret,
- multa satis lusi; non est dea nescia nostri
- quae dulcem curis miscet amaritiem:
- sed totum hoc studium luctu fraterna mihi mors
- abstulit. o misero frater adempte mihi,
- tu mea tu moriens fregisti commoda, frater,
- tecum una tota est nostra sepulta domus,
- omnia tecum una perierunt gaudia nostra,
- quae tuus in vita dulcis alebat amor.