Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- semper maesta tua carmina morte canam,
- qualia sub densis ramorum concinit umbris
- Daulias absumpti fata gemens Ityli,—
- sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto
- haec expressa tibi carmina Battiadae,
- ne tua dicta vagis nequiquam credita ventis
- effluxisse meo forte putes animo,
- ut missum sponsi furtivo munere malum
- procurrit casto virginis e gremio,
- quod miserae oblitae molli sub veste locatum,
- dum adventu matris prosilit, excutitur;
- atque illud prono praeceps agitur decursu,
- huic manat tristi conscius ore rubor.
- Omnia qui magni dispexit lumina mundi,
- qui stellarum ortus comperit atque obitus,
- flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur,
- ut cedant certis sidera temporibus,
- ut Triviam furtim sub Latmia saxa relegans
- dulcis amor gyro devocet aerio,
- idem me ille Conon caelesti in lumine vidit