Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- quae nostrum genus ac sedes defendere Erechthei
- adnuit, ut tauri respergas sanguine dextram,
- tum vero facito ut memori tibi condita corde
- haec vigeant mandata, nec ulla oblitteret aetas,
- ut simul ac nostros invisent lumina collis,
- funestam antennae deponant undique vestem
- candidaque intorti sustollant vela rudentes,
- quam primum cernens ut laeta gaudia mente
- agnoscam, cum te reducem aetas prospera sistet.”
- haec mandata prius constanti mente tenentem
- Thesea ceu pulsae ventorum flamine nubes
- aerium nivei montis liquere cacumen.
- at pater, ut summa prospectum ex arce petebat
- anxia in adsiduos absumens lumina fletus,
- cum primum inflati conspexit lintea veli,
- praecipitem sese scopulorum e vertice iecit
- amissum credens immiti Thesea fato.
- sic funesta domus ingressus tecta paterna
- morte ferox Theseus, qualem Minoidi luctu
- obtulerat mente immemori, talem ipse recepit.