Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- visum duxerat e foro otiosum,
- scortillum, ut mihi tunc repente visum est,
- non sane inlepidum neque invenustum.
- huc ut venimus, incidere nobis
- sermones varii, in quibus, quid esset
- iam Bithynia, quo modo se haberet,
- ecquonam mihi profuisset aere.
- respondi id quod erat, nihil neque ipsis
- nec praetoribus esse nec cohorti,
- cur quisquam caput unctius referret,
- praesertim quibus esset irrumator
- praetor nec faceret pili cohortem.
- “at certe tamen,” inquiunt, “quod illic
- natum dicitur esse comparasti,
- ad lecticam homines.” ego, ut puellae
- unum me facerem beatiorem,
- “non,” inquam, “mihi tam fuit maligne,
- ut, provincia quod mala incidisset,
- non possem octo homines parare rectos.”
- at mi nullus erat neque hic neque illic