Adelphi

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. Sed cesso heram hoc malo impertiri propere?
So.
  1. Revocemus. Geta.
Ge.
  1. Hem, quisquis es, sine me.
So.
  1. Ego sum Sostrata.
Ge.
  1. Ubi ea est? te ipsam quaerito,
  2. Te expecto: oppido opportune te obtulisti mihi obviam,
  3. Hera.
So.
  1. Quid est? quid trepidas?
Ge.
  1. Hei mihi!
So.
  1. Quid festinas, mi Geta?
  2. Animam recipe.
Ge.
  1. Prorsus—
So.
  1. Quid istuc prorsus ergo est.
Ge.
  1. Periimus:
  2. Actum est.
So.
  1. Eloquere ergo, obsecro te, quid sit.
Ge.
  1. Iam—
So.
  1. Quid iam, Geta?
Ge.
  1. Aeschinus—
So.
  1. Quid is ergo?
Ge.
  1. alienus est ab nostra familia.
So.
  1. Hem,
  2. Perii: quare?
Ge.
  1. Amare occepit aliam.
So.
  1. Vae miserae mihi!
Ge.
  1. Neque id occulte fert: ab lenone ipsus eripuit palam.
So.
  1. Satin hoc certum est?
Ge.
  1. Certum: hisce oculis egomet vidi, Sostrata.
So.
  1. Ah,
  2. Me miseram! quid credas iam? aut cui credas? Nostrumne Aeschinum;
  3. Nostram vitam omnium, in quo nostrae spes omnesque opes sitae
  4. Erant; qui sine hac iurabat se unum nunquam victurum diem;
  5. Qui se in sui gremio positurum puerum dicebat patris;
  6. Ita obsecraturum ut liceret sibi hanc uxorem ducere?
Ge.
  1. Hera, lacrimas mitte, ac potius quod ad hanc rem opus est porro consule;
  2. Patiamurne, an narremus cuipiam?
Ca.
  1. Au, mi homo, sanusne es?
  2. An hoc proferendum tibi videtur usquam esse?
Ge.
  1. Mihi quidem non placet.
  2. Iam primum illum alieno animo a nobis esse res ipsa indicat.
  3. Nunc si hoc palam proferimus ille infitias ibit, sat scio.