Phormio

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. Pater adest hic.
Ge.
  1. Scio; sed quid tum?
An.
  1. Ah, dictum sapienti sat est.
Ge.
  1. Itane?
An.
  1. Ita.
Ge.
  1. Sane hercle pulchre suades: etiam tu hinc abis?
  2. Non triumpho ex nuptiis tuis si nihil nanciscor mali,
  3. Ni etiam nunc me huius causa quaerere in maloiubeas crucem?
An.
  1. Verum hic dicit.
Ph.
  1. Quid? ego vobis, Geta, alienus sum?
Ge.
  1. Haud puto.
  2. Sed parumne est quod omnibus nunc nobis succenset senex,
  3. Ni instigemus etiam ut nullus locus relinquatur preci?
Ph.
  1. Alius ab oculis meis illam in ignotum hinc abducet locum? Hem!
  2. Tum igitur dum licet dumque adsum loquimini mecum, Antipho;
  3. Contemplamini me.
An.
  1. Quamobrem? aut quidnam facturus es cedo?
Ph.
  1. Quoquo hinc asportabitur terrarum certum est persequi,
  2. Aut perire.
Ge.
  1. Di bene vertant, quod agas; pedetentim tamen.
An.
  1. Vide si quid opis potes afferre huic.
Ge.
  1. Si quid? quid?
An.
  1. Quaere, obsecro,
  2. Ne quid plus minusve faxit quod nos post pigeat, Geta.
Ge.
  1. Quaero. Salvus est, ut opinor; verum enim metuo malum.
An.
  1. Noli metuere: una tecum bona mala tolerabimus.
Ge.
  1. Quantum tibi opus est argenti? loquere.
Ph.
  1. Solae triginta minae.
Ge.
  1. Triginta? hui percara est, Phaedria.
Ph.
  1. Istaec vero vilis est.
Ge.
  1. Age, age; inventas reddam.
Ph.
  1. O lepidum!
Ge.
  1. Aufer te hinc.
Ph.
  1. Iam opus est.
Ge.
  1. Iam feres.
  2. Sed opus est mihi Phormionem ad hanc rem adiutorem dari.