Heautontimorumenos

Terence

Terence. Publii Terentii Comoediae Sex. Parry, Edward St. John, editor. London: Whittaker and Co.; George Bell, 1857.

  1. Hic: huic drachmarum argenti haec mille dederat mutuum.
Ch.
  1. Quid tum?
Sy.
  1. Ea mortua est: reliquit filiam adolescentulam.
  2. Ea relicta huic arrhaboni est pro illo argento.
Ch.
  1. Intelligo.
Sy.
  1. Hanc secum huc adduxit, ea quae est nunc apud uxorem tuam.
Ch.
  1. Quid tum?
Sy.
  1. Cliniam orat sibi uti id nunc det; illam illi tamen
  2. Post daturam. Mille nummum poscit.
Ch.
  1. Et poscit quidem?
Sy.
  1. Hui,
  2. Dubium id est?
Ch.
  1. Ego sic putavi: quid nunc facere cogitas?
Sy.
  1. Egone? ad Menedemum ibo: dicam hanc esse captam ex Caria
  2. Ditem et nobilem; si redimat, magnum inesse in ea lucrum.
Ch.
  1. Erras.
Sy.
  1. Quid ita?
Ch.
  1. Pro Menedemo nunc tibi ego respondeo:
  2. Non emo: quid ais?
Sy.
  1. Optata loquere.
Ch.
  1. Atqui non est opus.
Sy.
  1. Non opus est?
Ch.
  1. Non hercle vero.
Sy.
  1. Quid istuc? miror.
Ch.
  1. Iam scies.
  2. Mane, mane: quid est quod tam a nobis graviter crepuerunt fores?
SOSTRATA. CHREMES. NUTRIX. SYRUS.
So.
  1. Nisi me animus fallit, hic profecto est annulus quem ego suspicor
  2. Is quicum exposita est gnata.
Ch.
  1. Quid volt sibi, Syre, haec oratio?
So.
  1. Quid est? isne tibi videtur?
Nu.
  1. Dixi equidem ubi mihi ostendisti ilico
  2. Eum esse.
So.
  1. At ut satis contemplata modo sis, mea nutrix.
Nu.
  1. Satis.
So.
  1. Abi iam nunc intro, atque illa si iam laverit mihi nuntia:
  2. Hic ego virum interea opperibor.
Sy.
  1. Te vult: videas, quid velit.
  2. Nescio quid tristis est: non temere est: metuo quid sit.