Truculentus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Quis est?
Ast.
  1. Éloquar, sed tú taceto. nóstin tu hunc Strabácem?
Din.
  1. Quidni?
Ast.
  1. Sólus summam núnc habet hic ápud nos, nunc is est fúndus nobis.
  2. animó bono male rem gerit.
Din.
  1. Perit hercle, ego idem ---
  2. bona pérdidi, mala repperi, factus sum extimus a vobis.
Ast.
  1. Stúltus es, qui facta infecta facere verbis postules.
  2. Thetis quoque etiam lamentando pausam fecit filio.
Din.
  1. Non ego nunc intro ad vos mittar?
Ast.
  1. Quidum quam miles magis?
Din.
  1. Quia enim plus dedi.
Ast.
  1. Plus enim es íntro missus, quom dabas:
  2. sine vicissim qui dant operam ob illud quod dant operis utier.
  3. litteras didicisti: quando scis, sine alios discere.
Din.
  1. Discant, dum mihi commentari liceat, ni oblitus siem.
Ast.
  1. Quid erit interea magistrae, dum tu commentabere?
  2. volt interim illa itidem commentari.
D.
  1. Quid?
A.
  1. Rem accipere identidem.