Truculentus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. me íllum amare plurimum ómnium hominum merito,
  2. méque honorem ílli habere ómnium máxumum,
  3. átque ut huc véniat ad me óbsecrare.
Cyam.
  1. Ílicet.
  2. séd quisnam illic homóst, qui ipsus se cómest, tristis, oculís malis?
  3. ánimo hercle homost suo miser,
  4. quísquis est.
Phron.
  1. Dignúst mecastor. néquam est. non nosti, óbsecro,
  2. militem, hic apud me quí erat? huius pater pueri illic est.
  3. úsque abegi, áspuli, iússi abiret; tamen
  4. mánsit: auscultát, observat quám rem agam.
C.
  1. Novi hóminem nihili.
  2. íllicinest?
Phron.
  1. Íllic est.
Cyam.
  1. Me íntuetúr gemens;
  2. traxit ex intimo ventre suspiritum.
  3. hoc vide, dentibus frendit, icit femur;
  4. num obsecro nam hariolust, qui ipsus se verberat?
S.
  1. Nunc égo meos animos víolentos meamque íram ex pectore iám promam.
  2. loquere: únde es? cuius es? cúr ausu'sausus es mi inclémenter dicére?