Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. scibam ut esse me deceret, facere non quibam miser;
  2. ita vi Veneris vinctus, otio captus in fraudem incidi.
  3. et tibi nunc, proinde ut merere, summas habeo gratias.
Lys.
  1. At operam perire meam sic et te haec dicta corde spernere †
  2. perpeti nequeo, simul me piget parum pudere te;
  3. et postremo, nisi mi auscultas atque hoc ut dico facis,
  4. tute pone te latebis facile, ne inveniat te Honor,
  5. in occulto iacebis cum te maxume clarum voles.
  6. pernovi equidem, Lesbonice, ingenium tuom ingenuom admodum;
  7. scio te sponte non tuapte errasse, sed amorem tibi
  8. pectus opscurasse; atque ipse Amoris teneo omnis vias.
  9. ita est amor, ballista ut iacitur: nihil sic celere est neque volat;
  10. atque is mores hominum moros et morosos efficit:
  11. minus placet magis quód suadetur, quod dissuadetur placet;
  12. quom inopiast, cupias, quando eius copiast, tum non velis;
  13. ille qui aspéllit is compellit, ille qui cónsuadet vetat.
  14. insanum et malumst in hospítium devorti ad Cupidinem.
  15. sed te moneo hoc etiam atque etiam, ut reputes quid facere expetas.
  16. si istuc, ut conare, facis † indicium tuom incendes genus;
  17. tum igitur tibi aquae érit cupido, genus qui restinguas tuom,