Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. is est immunis, cui nihil est qui munus fungatur suom.
Lys.
  1. Deum virtute habemus et qui nosmet utamur, pater,
  2. et aliis qui comitati simus benevolentibus.
Phil.
  1. Non edepol tibi pernegare possum quicquam quod velis.
  2. cuí egestatem tolerari vis? eloquere audacter patri.
Lys.
  1. Lesbonico huic adulescenti, Charmidai filio,
  2. qui illic habitat.
Phil.
  1. Quin comedit quod fuit, quod non fuit?
Lys.
  1. Ne opprobra, pater; múlta eveniunt homini quae volt, quae nevolt.
Phil.
  1. Mentire edepol, gnate, atque id nunc facis haud consuetudine.
  2. nam sapiens quidem pol ipsus fingit fortunam sibi:
  3. eo non multa quae nevolt eveniunt, nisi fictor malust.
Lys.
  1. Multa illi opera opust ficturae, qui se fictorem probum
  2. vitae agundae esse expetit: sed hic admodum adulescentulust.
Phil.
  1. Non aetate, verum ingenio apiscitur sapientia;
  2. sapienti aetas condimentum, sapiens aetati cibust.
  3. agedum eloquere, quid dare illi nunc vis?
Lys.
  1. Nil quicquam, pater;
  2. tu modo ne me prohibeas accipere, si quid det mihi.
Phil.
  1. An eo egestatem ei tolerabis, si quid ab illo acceperis?