Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. ferret aps te, quod darem tuae gnatae dotem, ut filius
  2. tuos, quando illi a me darem, esse allatum id aps te crederet
  3. neu qui rem ipsam posset intellegere, et thensaurum tuom
  4. me esse penes, atque eum a me lege populi patrium posceret.
Charm.
  1. Scite edepol.
Call.
  1. Megaronides communis hoc meus et tuos
  2. benevolens commentust.
Charm.
  1. Quin conlaudo consilium et probo.
Lys.
  1. Quid ego ineptus, dum sermonem vereor interrumpere,
  2. solus sto nec quod conatus sum agere ago? hominis conloquar.
Ch.
  1. Quis hic est, qui huc ad nos incedit?
L.
  1. Charmidem socerum suom
  2. Lysiteles salutat.
Charm.
  1. Di dent tibi, Lysiteles, quae velis.
Call.
  1. Non ego sum salute dignus?
Lys.
  1. Immo salve, Callicles;
  2. hunc priorem aequomst me habere: tunica propior palliost.
Call.
  1. Deos volo consilia vostra vobis recte vortere.
Charm.
  1. Filiam meam tíbi desponsam esse audio.