Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Fuitne híc tibi amicus Charmides?
Cal.
  1. Est et fuit.
  2. id ita esse ut credas, rem tibi auctorem dabo.
  3. nam postquam hic eius rem confregit filius
  4. videtque ípse ad paupertatem protractum esse se
  5. suamque filiam esse adultam virginem,
  6. simul eius matrem suamque uxorem mortuam,
  7. quoniam hinc iturust ipsus in Seleuciam,
  8. mihi conmendavit virginem gnatam suam
  9. et rem suam omnem et illúm corruptum filium.
  10. haec, si mihi inimicus esset, credo haud crederet.
Meg.
  1. Quid tu, adulescentem, quem esse corruptum vides,
  2. qui tuae mandatus est fide et fiduciae,
  3. quin eum restituis, quin ad frugem conrigis?
  4. ei rei óperam dare te fuerat aliquanto aequius,
  5. si qui probiorem facere posses, non uti
  6. in eandem tute accederes infamiam
  7. malumque ut eius cum tuo mísceres malo.
C.
  1. Quid feci?
M.
  1. Quod homo nequam.