Trinummus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Neque istis quicquam lege sanctumst: leges mori serviunt,
  2. mores autem rapere properant qua sacrum qua publicum.
Charm.
  1. Hercle istis malam rem magnam moribus dignumst dari.
S.
  1. Nonne hoc publice animum advorti? nam id genus hominum omnibus
  2. univorsis est advorsum atque omni populo male facit:
  3. male fidem servando illis quoque abrogant etiam fidem,
  4. qui nil meriti; quippe eorum ex ingenio ingenium horum probant.
  5. hoc qui in mentem venerit mihi? re ipsa modo commonitus sum.
  6. si quoi mutuom quid dederis, fit pro proprio perditum:
  7. quom repetas, inimicum amicum beneficio invenias tuo.
  8. si mage exigere occupias, duarum rerum exoritur optio:
  9. vel illud quod credideris perdas, vel illum amicum amiseris.
Ch.
  1. Meus est hic quidem Stasimus servos.
S.
  1. Nam ego talentum mutuom
  2. quoi dederam, talento inimicum mi emi, amicum vendidi.
  3. sed ego sum insipientior, qui rebus curem publicis
  4. potius quam, id quod proxumumst, meo tergo tutelam geram.
  5. eo domum.
Ch.
  1. Heus tu, asta ilico. audi.
S.
  1. Heús tu, non sto.