Stichus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Quid igitur?
E.
  1. Dixi equidem, in carcerem ires.
G.
  1. Quin si iusseris,
  2. eo quoque ibo.
E.
  1. Di immortales, hic quidem pól summam in crucem
  2. cena aut prandio perduci potest.
Gel.
  1. Ita ingenium meumst:
  2. quicumvis depugno multo facilius quam cum fame.
Epig.
  1. Dum parasitus mi atque fratri fuisti, rem confregimus.
Gel.
  1. Non nego ista ápud te.
Epig.
  1. Satis spectatast mihi iam tua felicitas;
  2. nunc ego nolo ex Gelasimo mihi fieri te Catagelasimum.—
Gel.
  1. Iamne abiisti? Gelasime, vide quíd es capturus consili.
  2. egone? tune. mihine? tibine. viden ut annonast gravis?
  3. viden, benignitates hominum ut periere et prothymiae?
  4. viden ridiculos nihili fieri, atque ipsos parasitarier?
  5. numquam edepol me vivom quisquam in crastinum inspiciet diem;
  6. nam mihi iam intus potione iuncea onerabo gulam,
  7. neque ego hoc committam, ut me esse homines mortuom dicant fame.—
Stichvs
  1. More hoc fit, atque stulte mea sententia: