Rudens

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Id misera maestast,
  2. sibi eorum evenisse inopiam.
Trach.
  1. Iam istoc magis usus factost,
  2. ut eam intro consolerque eam, ne sic se excruciet animi;
  3. nam multa praeter spem scio multis bona evenisse.
Amp.
  1. At ego étiam, qui speraverint spem decepisse multos.
Trach.
  1. Ergo animus aequos optimum est aerumnae condimentum.
  2. ego eo intro, nisi quid vis.—
Amp.
  1. Eas. ego quod mihi imperavit
  2. sacerdos, id faciam atque aquam hinc de proximo rogabo;
  3. nam extemplo, si verbis suis peterem, daturos dixit.
  4. neque digniorem censeo vidisse anum me quemquam,
  5. cui deos atque homines censeam bene facere magis decere.
  6. ut lepide, ut liberaliter, ut honeste atque haud gravate
  7. timidas egentes uvidas eiectas exanimatas
  8. accepit ad sese, haud secus quam si ex se simus natae;
  9. ut eapse sic succincta aquam calefactat, ut lavemus.
  10. nunc ne morae illi sim, petam hinc aquam, unde mi imperavit.
  11. heus ecquis in víllast? ecquis hoc recludit? ecquis prodit?
Sceparnio
  1. Quís est qui nostris tám proterve fóribus facit iniúriam?