Rudens

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. hác an illác eam, incérta sum cónsili;
  2. néc prope usquam híc quidem cúltum agrum cónspicor.
  3. álgor, errór, pavor, me ómnia tenent.
  4. haéc parentés mei haud scítis miseri,
  5. me núnc miseram esse ita utí sum.
  6. líbera ego prognáta fui máxume, nequíquam fui.
  7. nunc quí minus servio, quám si servá forem náta?
  8. neque quícquam umquam illis prófuit qui mé sibi eduxérunt.
Ampelisca
  1. Quid míhi meliust, quid mágis in remst, quam a córpore vitam ut sécludam?
  2. ita mále vivo atque ita míhi multae in pectóre sunt curae exánimales.
  3. ita rés se habent: vitae haú parco, perdidí spem qua me obléctabam.
  4. omnía iam circumcúrsavi atque omníbus latebris perréptavi
  5. quaerére conservam, vóce oculis auríbus ut pervestígarem.
  6. neque eam úsquam invenio néque quo eam neque quá quaeram consúltumst,
  7. neque quém rogitem respónsorem quemquam ínterea convénio,
  8. neque mágis solae terraé solae sunt quam haéc loca atque hae regiónes;
  9. neque sí vivit, eam víva umquam quin ínveniam desístam.
Pal.
  1. Quóianam vox míhi prope hic sonat?
Amp.
  1. Pértimui, quis híc loquitur prope?
Pal.
  1. Spés bona, obsecro, súbventa mihi,