Pseudolus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. Occídis me, cum istúc rogitas.
Ps.
  1. O hóminem lepidum.
Sim.
  1. Té quoque etiám dolis átque mendáciis,
  2. quí magistér mihi es, ántidibo, út scias.
Ps.
  1. Iúppiter té mihi sérvet.
Sim.
  1. Immó mihi.
  2. séd vide, ornátus hic me satin cóndecet?
Ps.
  1. Optúme habet.
Sim.
  1. Esto.
Ps.
  1. Tantúm tibi boni di immórtales duint quántum tu tibi óptes;
  2. nam si éxoptem, quantúm dignu’(s e)s tantúm dent, minus nihiló sit.
  3. néque ego hoc homine quémquam vidi mágis malum et máleficum.
Sim.
  1. Tun íd mihi?
Ps.
  1. Taceo.
  2. sed egó quae tibi bona dábo et faciam, si hanc sóbrie rem accurássis.
Sim.
  1. Potin út taceas? memorem ímmemorem facit quí monet quod memor méminit.
  2. teneo, ómnia in pectore cóndita sunt, meditáti sunt mihi dóli docte.
Ps.
  1. Probus ést hic homo.
Sim.
  1. Neque hic ést neque ego.
Ps.
  1. At vide né titubes.