Pseudolus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Leo, Friedrich

  1. princípio, Hedytium, técum ago, quae amíca es frumentáriis,
  2. quibus cúnctis montes máxumi acervi frumenti súnt domi:
  3. fac sís sit delatum húc mihi fruméntum, hunc annum quód satis,
  4. mi et fámiliae omni sít meae, atque ádeo ut frumento áfluam,
  5. ut cívitas nomén mihi commútet meque ut praédicet
  6. lenóne ex Ballióne regem Iásonem.
Cal.
  1. Aúdin, furcifér quae loquitur? sátin magnificus tíbi videtur?
Psevd.
  1. Pól iste, atque etiam málificus.
  2. séd tace atque hanc rém gere.
Bal.
  1. Aéschrodora, tú quae amicos tíbi habes lenonum aémulos
  2. lánios, qui, item ut nós iurando, iúre malo male quaérunt rem, audi:
  3. nísi carnariá tria gravida tégoribus onere úberi hodie
  4. míhi erunt, cras te quási Dircam olim, ut mémorant, duo gnatí Iovis
  5. dévinxere ad taúrum, item ego te dístringam ad carnárium;
  6. íd tibi profecto taúrus fiet.
Cal.
  1. Nímis sermone huius íra incendor.
Ps.
  1. Húncine hic hominém pati
  2. cólere iuventutem átticam?
  3. úbi sunt, ubi latént quibus aetas íntegra est, qui amant á lenone?
  4. quín conveniunt? quín una omnes péste hac populum hunc líberant?