Poenulus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. neque quicquam cúm ea fecit etiamnum stupri
  2. neque duxit umquam, neque ille voluit mittere
  3. quia amare cernit, tangere hominem volt bolo.
  4. illam minorem in concubinatum sibi
  5. volt emere miles quidam, qui illam deperit.
  6. sed pater illarum Poenus, postquam eas perdidit,
  7. mari terraque úsquequaque quaeritat.
  8. ubi quamque in urbem ést ingressus, ilico
  9. omnes meretrices, ubi quisque habitant, invenit;
  10. dat aurum, ducit noctem, rogitat postibi
  11. unde sít, quoiatis, captane an surrupta sit,
  12. quo genere gnata, qui parentes fuerint.
  13. ita docte atque astu filias quaerit suas.
  14. et is omnis linguas scit, sed dissimulat sciens
  15. se scire: Poenus plane est. quid verbis opust?
  16. is heri huc in portum navi venit vesperi,
  17. pater harunc; idem huic patruos adulescentulo est:
  18. iamne hoc tenetis? si tenetis, ducite;
  19. cave dírumpatis, quaeso, sinite transigi.
  20. ehem, paéne oblitus sum relicuom dicere.