Poenulus

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Sunt mihi intus nescio quot nummi aurei lymphatici.
Ad.
  1. Deferto ad me, faxo actutum constiterit lymphaticum.
Mil.
  1. Bellula hercle.
Agor.
  1. I díerecte in maxumam malam crucem.
Mil.
  1. Quam magis aspecto, tam magis est nimbata et nugae merae.
Ad.
  1. Segrega sermonem. taedet.
Agor.
  1. Age, sustolle hoc amiculum.
Ad.
  1. Pura sum, comperce amabo me attrectare, Agorastocles.
Agor.
  1. Quid agam nunc?
Ad.
  1. Si sapias, curam hanc facere compendi potes.
Ag.
  1. Quid? ego non te curem? quid ais, Milphio?
M.
  1. Ecce odium meum.
  2. quid me vis?
Ag.
  1. Cur mi haec irata est?
M.
  1. Cur haec irata est tibi?
  2. cur ego id curem? namque istaec magis meast curatio. †
Agor.
  1. Iam hercle tu periisti, nísi illam mihi tam tranquillam facis
  2. quam mare olimst, quóm ibi alcedo pullos educit suos.
Mil.
  1. Quid faciam?
Agor.
  1. Exora, blandire, expalpa.