Persa

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 2. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1896.

  1. Dico equidem: quando hic servio, haec patriast mea.
Tox.
  1. Iam de istoc rogare omitte (non vides nolle eloqui?)
  2. ne suarúm se miseriarum in memoriam inducas.
Dor.
  1. Quid est?
  2. captusne est pater?
Vir.
  1. Non captus, sed quod habuit perdidit.
Tox.
  1. Haec erit bono genere nata: nil scit nisi verum loqui.
Dor.
  1. Quis fuit? dic nomen.
Vir.
  1. Quid illum miserum memorem qui fuit?
  2. nunc et illúm miserum et me miseram aéquom est nominarier.
Dor.
  1. Quoius modi is suo ín populo habitust?
Vir.
  1. Nemo quisquam acceptior:
  2. servi liberique amabant.
Tox.
  1. Hominem miserum praedicas,
  2. quom ét ipsus prorsus perditust et benevolentis perdidit.
Dor.
  1. Emam, opinor.
Tox.
  1. Etiam opinor? summo genere esse arbitror;
  2. divitias tu ex istac facies.
Dor.
  1. Ita di faxint.
Tox.
  1. Eme modo.