Aulularia

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 1. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1895.

  1. Quo, obsecro, pacto esse possum?
L.
  1. Quia istuc facinus, quod tuom
  2. sollicitat animum, id ego feci et fateor.
Evcl.
  1. Quid ego ex te audio?
Lyc.
  1. Id quod verumst.
E.
  1. Quid ego de te commerui, adulescens, mali,
  2. quam ob rem ita faceres meque meosque perditum ires liberos?
Lyc.
  1. Deus impulsor mihi fuit, is me ád illam inlexit.
Evcl.
  1. Quo modo?
Lyc.
  1. Fateor peccavisse ét me culpam commeritum scio;
  2. id adeo te oratum advenio ut animo aequo ignoscas mihi.
Evcl.
  1. Cur id facere, ut id quod non tuom esset tangeres?
Lyc.
  1. Quid vis fieri? factum est illud: fieri infectum non potest.
  2. deos credo voluisse; nam ni vellent, non fieret, scio.
Evcl.
  1. At ego deos credo voluisse ut ápud me te in nervo enicem.
Lyc.
  1. Ne ístuc dixis.
Evcl.
  1. Quid tibi ergo meam me invito tactiost?
Lyc.
  1. Quia vini vitio atque amoris feci.
Evcl.
  1. Homo audacissime,
  2. cum istacin te oratione huc ad me adire ausum, impudens!