Aulularia

Plautus, Titus Maccius

Plautus. Plauti Comoediae, Volume 1. Leo, Friedrich, editor. Berlin: Weidmann, 1895.

  1. venit neque magister quem dividere argentum oportuit.
  2. nunc domum properare propero, nam egomet sum hic, animus domi est.
Meg.
  1. Salvos atque fortunatus, Euclio, semper sies.
Evcl.
  1. Di te ament, Megadore.
M.
  1. Quid tu? recten atque ut vis vales?
Evcl.
  1. Non temerarium est, ubi dives blande appellat pauperem.
  2. iam illic homo aurum scit me habere, eo me salutat blandius.
Meg.
  1. Ain tu te valere?
Evcl.
  1. Pol ego haud perbene a pecunia.
Meg.
  1. Pol si est animus aequos tibi, sat hábes qui bene vitam colas.
Evcl.
  1. Anus hercle huic indicium fecit de auro, perspicue palam est,
  2. cui ego iam linguam praecidam atque oculos effodiam domi.
Meg.
  1. Quid tu solus tecum loquere?
Evcl.
  1. Meam pauperiem conqueror.
  2. virginem habeo grandem, dote cassam atque inlocabilem,
  3. neque eam queo locare cuiquam.
Meg.
  1. Tace, bonum habe animum, Euclio.
  2. dabitur, adiuvabere a me. dic, si quid opust, impera.
Evcl.
  1. Nunc petit, cum pollicetur; inhiat aurum ut devoret.
  2. altera manu fert lapidem, panem ostentat altera.