Adversus Valentinianos

Tertullian

Tertullian. Quinti Septimi Florentis Tertulliani opera, Pars III (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 47). Kroymann, Emil, editor. Prague, Vienna, Leipzig: F. Tempsky, G. Freytag, 1906.

Accipe alia ingenia, cicuri iam anima, insignioris apud eos magistri, qui ex pontificali sua auctoritate in hunc modum [*](1-8] cf. Iren. I 11, 5. 16-22] cf. Iren. I 12, 3. ) [*]( 1 sunt, qui JR3, sunt, inquit, qui PMFIt1 3 sed Pam: sed et PMF 4 secundo FR, secundum PM 6 Archen—loco om. F 14 Gemonios R3. gemonio PMFM1 15 ex Propatore et scripsi (secutus Irenaeum): et ei parte PMFRex patre et R:i uulgo excusam Eng: ex causa PJfjR1, ei causam F, exclusam R3 16 rerum PMFR1, eius R3 \'Uulgo 18 nero PJJ[FRI, uera R3 unlgo hoc Eng: hinc PMF 19 hoc Eng: hicPMF 20 tunc cum protulit fort. 21 parenthesin indicauit Eng 23 pusillnni R3, non pusillum P MFR omnino pusillum Oehlerus 24 cicuri iam anima scrijm: cicurianiana PMF, cicuria [inania] Eng, circulatoria Oehlerus 25 ex R3, et PMFR1 )

211
censuit: \'est,\' inquit, (ante omnia Proarche, inexcogitabile et inenarrabile (et) innominabile, quod ego nomino Monoteta. cum hac erat alia uirtus, quam et ipsam appello Henoteta. Monotes et Henotes, id est Solitas et Unitas, cum unum essent, protulerunt, non proferentes, initium omnium intellectuale innascibile inuisibile, quod sermo (Monada) uocauit. huic adest consubstantiua uirtus, quam appellat Unionem. hae igitur uirtutes: Solitas Unitas (Singularitas) Unio ceteras prolationes Aeonum propagarunt.\' o differentia! mutetur Unio et Unitas et Singularitas [et suum] et Solitas, quaqua designaueris: unum est.