Dialogi

nam certe dum stramen illud, quod in lectos nostros paratur, aspicio, subuenit in memoriam etiam de stramine, m quo Martinus iacuerat, factam esse uirtutem.

res ita gesta est. Claudiomagus uicus est in confinio Biturigum adque Turonorum. ecclesia ibi est celebris religione sanctorum nec minus gloriosa sacrarum uirginum multitudine. praeteriens ergo Martinus in secretario ecclesiae habuit mansionem.

post discessum illius cunctae in secretarium illud uirgines inruerunt: adlambunt singula loca, ubi aut sederat uir beatus aut steterat, stramentum etiam, in quo iacuerat, partiuntur.

una earum post dies paucos partem straminis, quam sibi pro benedictione collegerat, energumeno, quem spiritus erroris agitabat, de ceruice suspendit. nec mora, dicto citius eiecto daemone persona curata est.

Per idem fere tempus Martino a Treueris reuertenti fit obuiam uacca, quam daemon agitabat: quae relicto grege suo in homines ferebatur et iam multos noxie petulca confoderat. uerum ubi [*]( 1 adherenti V 2 alios — increpantem] de eius amore profitentem Vsolue II quia taliaBM 3 consciui Y, concitaai AFv 4 ut om. F II utreque legionis V II susciperent F 5 quod BY: hoc quod AFv 6 uobis AFv II memoria V: mentio AFv 8 ille] gallus V 10 mihi non licet AFQV: nefas mihi est Gisel. ex suis 11 dies AFQ 14 Claudiomagus BMV: Clau- diomacus AF, Claudiomachus v 15 turonum F II ecclesiam V 16 multitudine BMV: multitudo AFv 18 cunctae — illud om. V 1\\ irruunt AB || alambunt A 20 stram. F corr. e sacramentum II iacuerat cod. Vorstii: iacuerunt V, quieuerat AFv 22 inergumino V 23 curata V et 4od. Voratii: purgata AFv 27 noxiae V, noiie F, sed e in ras. II petula F, petulans M )

sed postquam ad nos toruis furibunda luminibus propius accessit, Martinus eleuata [obuiam] manu pecudem consistere iubet:

quae mox ad uerbum illius stare coepit inmobilis, cum interea uidit Martinus dorso illius daemonem supersedentem: quem increpans, discede, inquit, funeste, de pecude et innoxium animal agitare desiste. paruit nequam spiritus et recessit.

nec defuit sensus in bucula, quin se intellegeret liberatam: ante pedes sancti recepta quiete prosternitur, dein iubente Martino gregem suum petiit seque agmini ceterarum oue placidior inmiscuit.

hoc illud fuit tempus, quo inter medias flammas positus non sensit incendium , quod mihi non arbitror esse referendum, quia hoc plenius iste Sulpicius, licet in libro suo praeteritum, in epistula tamen postea, quam ad Eusebium, tunc presbyterum, modo episcopum fecit, exposuit: quam tu, Postumiane, aut credo legisti, aut si incognita tibi est, cum libuerit, in promptu ex illo armario habes: nos ab illo omissa referemus.