de consolatione ad Marciam

Proinde ne summiseris te, immo contra fige stabilem gradum et quicquid onerum supra cecidit sustine, primo dumtaxat strepitu conterrita. Nulla re maior invidia fortunae fit quam aequo animo.” Post haec ostendit illi filium in- columem, ostendit ex amisso nepotes.

Tuum ilhc, Marcia, negotium actum, tibi Areus adsedit ; muta personam—te consolatus est. Sed puta, Marcia, ereptum tibi amplius quam ulla umquam mater amiserit—non permulceo te nec extenuo calamitatem tuam.

Si fletibus fata vincuntur, conferamus ; eat omnis inter luctus dies, noctem sine somno tristitia consumat ; ingerantur lacerato pectori manus et in ipsam faciem impetus fiat atque omni se genere saevitiae profecturus maeror exerceat. Sed si nullis planctibus defuncta revocantur, si sors immota et in aeternum fixa nulla miseria mutatur et mors tenuit quicquid abstulit, desinat dolor qui perit.

Turpis est navigii rector, cui gubernacula fluctus eripuit, qui fluvitantia vela deseruit, permisit tempestati ratem ; at ille vel in naufragio laudandus quem obruit mare clavum tenentem et obnixum.