Octavius

Minucius Felix, Marcus

Minucius Felix. M. Minucii Felicis Octavius Iulii Firmici Materni Liber de errore profanarum religionum. Halm, Karl, editor. Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 2, 1867.

Quam autem inicum sit, de incognitis et inexploratis iudicare, quod facitis, nobis ipsis paenitentibus credite.

et nos enim idem fecimus et eadem uobiscum quondam adhuc caeci et hebetes sentiebamus, quasi Christiani monstra colerent, infantes uorarent, [*]( 1 hinc sunt Dauisius: hi sunt Pr, de his sunt Heumann 2 uacchantur P1 7 pleraque pars Dauisius: plerique pars P, plerique r et cod. Brux. II ipso daemonas de semet ipsos P pr. m. sed corr. m. 2 . 8 orationis incentiuis Vsener 12 credite fassis Anonymus in Miscell. Observv. IV, 423 : credite fessis P pr. m. sed fessis erasum, de se uerum confitentibus credite P corr. etr; cf. Cypr. hi tamen adiurati per Deum.. statim cedunt et faten- tur etc. 13 miseris GeZenius: miseri Pr (Cypr. obsessa corpora); cf. Wopk. p. 43 16 quos longe a coetibus per uos lacessant Vahlen coll. Lact: I. D. 4, c. 27 in. 18 timens P littera n punctata, times r; timeas iam habet apographum Parisini BruxeUense 19 quem oderis Freinshemius ad Curt. VIII, 10,1. coli. Cic. de off. II, 7 II infestares si Ppr. m. 22 quam a. inicum P: Quantum autem uitium r II de incognitis Carrio Emend. 2, 18: de om. Pr, in incogn. Meursius 23 penitentibus P, poenit. r 24 fecimus Wopkens: fuimusPr; cf. infrap. 41,1511 haebet sSe esP,sedsêe expunctum )

41
conuiuia incesta miscerent, nec intellegebamus ab his fabulas istas semper uentilari et numquam uel inuestigari uel probari, nec tanto tempore aliquem existere qui proderet, non tantum facti ueniam, uerum etiam indicii gratiam consecuturum : malum autem adeo non esse, ut Christianus reus nec erubesceret nec timeret, et unum solummodo, quod non ante fuerit, paeniteret.

nos tamen cum sacrilegos aliquos etincestos, parricidas etiam defendendos et tuendos suscipiebamus, hos nec audiendos in totum putabamus, nonnumquam etiam miserantes eorum crudelius saeuiebamus, ut torqueremus confitentes ad negandum, uidelicet ne perirent, exercentes in his peruersam quaestionem, non quae uerum erueret, sed quae mendacium cogeret.

et si qui infirmior malo pressus et uictus Christianum senegasset, fauebamus ei, quasi eierato nomine iam omnia facta sua illa negatione purgaret.