Epistulae

quodsi regnat sermo dei, utique deus est et hac ratione colligitur, quicumque temptauerit finem regno eius inponere, ad id eum deuolui, ut Christum credere conpellatur et deum esse desinere. sed haec garriat magister indoctus cum sectatoribus inpiis, nos Christi regnum credamus aeternum et in sollemni die cantemus cum angelo atque dicamus: regni eius non erit finis. si enim unum cum patre est, numquam ex eo, quod unum est, cessaturus esc et unio patris et filii numquam diuidetur in partes nec, quod dicitur \'unum sunt\', aliquando unum esse desistent.

Facessant igitur stultissimi mortalium, immo descendant in in fernum uiuentes, sicut psalmista testatur, et praeceptorem inpietatis suae ibi esse cernentes clamitent: e t tu captus es, sicut et nos, et inter in fernum es; descendit in infernum gloria tua et reliqua.

talis pastor gregis morbidi Christum ubique suggillat iniuriis et diabolum honore sustollit, dum illum adserit purgatum uitiis atque peccatis pristinam aliquando gloriam recepturum et hunc regnare desistere simulque cum diabolo sub patris imperio redigendum, ut magis ad Origenis blasphemias quam ad uociferationem Iudaeorum propheta mirabundus exclamet: obstupuit caelum super hoc et inhorruit ualde, dicit dominus, eo quod duo mala fecerit.