Epistulae

Ego probrosus, ego uersipellis et lubricus, ego mendax et satanae arte decipiens! quid est astutius, haec uel credidisse uel finxisse de insontibus, an etiam de noxiis credere noluisse? osculabantur mihi quidam manus et ore uipereo detrahebant; dolebant labiis, corde gaudebant: uidebat dominus et subsannabat eos et miserum seruum suum futuro cum eis iudicio reseruabat.

alius incessum meum calumniabatur et risum, ille uultui detrahebat, haec in simplicitate aliud suspicetur. paene certe triennio cum eis uixi; multa me uirginum crebro turba circumdedit; diuinos libros, ut potui, nonnullis saepe disserui; lectio adsiduitatem, adsiduitas familiaritatem; familiaritas fiduciam fecerat. dicant, quid umquam in me aliter senserint, quam Christianum decebat? pecuniam cuius accepi? munera uel parua uel magna non spreui? in manu mea aes alicuius insonuit? obliquus sermo, oculus petulans fuit? nihil mihi aliud obicitur nisi sexus meus?, et hoc numquam obicitur, nisi cum Hierosolyma Paula proficiscitur.