Epistulae

Exhinc non ululatus et planctus, ut inter saeculi homines fieri solet, sed psalmos monachorum diuersis linguis examina concrepabant. translataque episcoporum manibus — (ualidioribus) et ceruicem feretro subicientibus —, cum alii pontifices lampadas cereosque praeferrent, alii choros psallentium ducerent, in media ecclesia speluncae saluatoris est posita. tota ad funus eius Palaestinarum urbium turba conuenit.

quem monachorum latentium in heremo cellula sua tenuit? quam uirginum cubiculorum secreta texerunt? sacrilegium putabat, qui non tali feminae ultimum reddidisset officium. uiduae et pauperes in exemplum Dorcadis uestes ab ea praebitas ostendebant; omnis inopum multitudo matrem et nutriciam se perdidisse clamabant. quodque mirum sit, nihil pallor mutarat in facie, sed ita dignitas quaedam et grauitas ora conpleuerat, ut eam putares non mortuam, sed dormientem.

Graeco, Latino Svroque sermone psalmi in ordine personabant, non solum triduo et donec subter ecclesiam et iuxta specum domini conderetur, sed per omnem ebdomadem cunctis, qui uenerant, suum funus et proprias credentibus lacrimas. uenerabilis uirgo filia eius Eustochium quasi ablactata super matrem suam abstrahi a parente non poterat: deosculari oculos, haerere uultui, totum corpus amplexari et se cum matre uelle sepeliri.