Carmina

Ennodius, Magnus Felix

Magnus Felix Ennodius. Magni Felicis Ennodii Opera Omnia (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 6). Hartel, Wilhelm, editor. Vienna: Gerold, 1882.

  1. Adridens labiis quae facit unda sitim.
  2. Ah quotiens hederis redimitus tempora duxi,.
  3. Aonium mulcens carmine concilium !.
  4. At nunc per siluas, inter spelaea ferarum,.
  5. Agrestem certus ducere militiam,
  6. 45 Grandia per ualidos commendo semina sulcos,
  7. Vt germen uitae destituant loiia._
  8. Lactea ne mentem denudent uerba solutam,
  9. Et dictis mollis dicar et ingenio:,.
  10. Non mihi per campos discurrat lingua patentes,.
  11. 50 Mascula nec lituis diota feram grauibus:,.
  12. Ne mea grandisono flammentur corda coturno
  13. Et tumidus scriptis moribus esse pater.
  14. Qui mihi tunc portus ? famam petit undique lector.\'
  15. Sed stabilis pudor est, si taceam, proprius.
  16. 55 Tu caelum teneas, me terris linque quietum,
  17. Qui solum noui, quod bene nil didici.
  1. VIIII. DICTIO QVAE HABITA EST IN NATALI SANCTI AC BEATISSIMI PAPAE EPIPHANI IN ANNVM XXX. SACERDOTH. PRAEFATIO. Sentio quid plerique taciti loquantur in sensibus et adposita cordis aure uocem cordis intellego. clamant enim ista silentia [*]( 43 cf. Verg. Ecl. X 52 45 cf. Verge Georg. I 223 ) [*]( I < i 37 dextra. L 39 a libri uitceis Ll heliconis scripsi, helicon mihi libri 40 sitem B, sittim Tl 41 a ELPTV, om. B dixi B 43 ad B spelea BLPTVb, spelunca E, speluncas P\' in mg. 50 uec lituis T in raa, corr. 51 flaAtar ET coturuo corda T1 52 tumidos B 56 dedici B ) [*]( vnn. INCIPIT DICTIO BELTYb NATALE BL -PAPE LT, om. E EPIFANII BET TRICENSIMVM B , PRAE.. FACIO LTV, ) [*]( 34* )
    532
    quid sibi alienae professionis homo quaerat ei themate, quid insignitus humilitatis titulis per crepantes ex more uulgi cuneos uocum plausus exepantes, quos tumescentibus fautorum bullis aura popularis exsuscitat. olim talia dicunt debuisse conponi, cum adulantibus adulescentiae floribus et pueritiae s adhuc in illo et saecularis licentiae uerna riderent, cum reboantibus efferri decuit adclamationibus, tunc cum capi potuit etiam fucatae uoluptatis specie. nune cur recitet publice quem laus nec decet publice nec delectat? hi meminerint quod ego rem nostri muneris ago, quem in sacerdotis praeconiis constat sentire quae debeam. cui quamuis nunc intempestiuis laudibus reddam modica, tamen maxima post debebo, in cuius ministerio quicquid ualeo praestat inpendi. simul etiam percepi animo quod, si reddenda est de otioso sermone ratio, non minus de otioso silentio. enut enim otiosa silentia, si laetantibus circumfusis omnigenum mentihus solus, cum dare possem, uerba subtraherem, quippe cum etiam in obsequiis caelestibus hymnos deceat adhiberi et credamus exsortem humanitatis dominum hominum meris laudibus demulceri et hoc ab his speciali quodam iure quos donauit lingua reposcere. quid antistes faciat, qui propriis orationibus egit ut possim? scriptum est enim: dominus dedit mihi linguam eruditionis, quando oporteat sermonem dicere. oportet nunc, ut censeo, et ad loquendi tempus ostium cordis aperitur. sed nunc non ego in poeticis laudibus . ora laxabo. absit a me sentina carminum, quae sicut uera non laudat, sic nec nere laudatur. nunc fauete mentibus certa [*]( 14 Cato Orig. I fr. 1 (p. 51 P.) = Cic. pro Planc. 27, 66 22 Es. 50, 4 ) [*]( 1 qui B ex T in ras. temate Ubri 2 inBignis E 3 ettneo suo cum plausus ( £ plausus E, coplausus T) ETV tomiscentibus BV1 fCorum T 6 secularis LV renecantibus B 8 uoluntatis L reticet ET 9 delectatur E hii BP meminerent B 10 uli ETb 11 annc EP, fi LT, non BVb 12 debeo Ll 13 quidquid B !4 si] ei B 17 possem b, possim libri subtrahere B 18 ∗ymnos L exertem PL - 10 quod Pb 21 antistis B M ad 1.] alloquendi ET 25 hostium EPTI 27 faaete Pb, faaente BELTV )
    533
    dicturo. ia que opere si minora pro ingenii exiguitate non dixero, pro iactantia maiora non fingam.
  2. Vatibus antiquis dicendi maxima uirtus
  3. Illa fuit, doctis si scirent fallere uerbis: